میراث‌فرهنگی منقول و نامنقول این سرزمین، دارای وجوه زیبایی‌شناسانه منحصربه‌فرد ایرانی و سرشار از معانی و مفاهیم عمیق است که با تأمل در آن می‌توان فرهنگ مواجهه و تعامل ایرانیان با محیط اطرافشان را آموخت.
از آنجا که قواعد کلی حاکم بر طبیعت هر سرزمین ثابت‌اند و انسان‌ها در طول تاریخ برای هم‌زیستی و بهره‌مندی از مواهب طبیعت نیازمند رجوع به اندیشه و خلاقیت خود است، راهکاری ارائه شده در طول زمان که در قالب میراث‌فرهنگی قابل مشاهده هستند، اسنادی برای بازخوانی و بازشناسی محصولات هوشمندی مردم هر سرزمین محسوب می‌شود.
این اسناد علاوه بر ارزش‌های مادی و معنوی دارای ارزش‌هایی آینده‌نگرانه نیز هستند، به این معنی که در صورت رجوع به آن‌ها، امکان بروز خطا و شکل‌گیری اعمال مخرب و جبران‌ناپذیر در سرزمین کاهش پیدا می‌کند.
به‌عنوان بروزترین و تأسف‌بارترین مثال می‌توان فرونشست زمین و ارتباط آن با نحوه استفاده از آب‌های زیرزمینی را مطرح کرد. ایرانیان برای قرون متمادی به راهکارهایی بسیار هوشمندانه در این عرصه دست یافته بودند و با این هوشمندی در مکان‌هایی با امکان زیست محدود، سکونت‌گاه‌هایی خلق کرده بودند که نه تنها حداقلی نبودند، بلکه عناصری را در خود جای می‌داد که یادآور بهشت بود.
این دستگاه هوشمند، انعطاف‌پذیر و مقرون به‌صرفه شکل گرفته و بر اساس فهم زمینه و آینده‌نگر، دارای اجزای کالبدی و معنایی متعددی است، که حفظ هر کدام از این اجزا در راستای فهم آن کل و بهره‌مندی از راهکارهای خلاقانه آن برای برون‌رفت از مخاطرات امروز، یک گزینه نیست، بلکه یک ضرورت است.
هفته میراث‌فرهنگی فرصت مناسبی برای پرداختن به موضوع میراث‌فرهنگی است. این هفته را به جامعه فرهیخته میراث‌فرهنگی کشور تبریک و تهنیت عرض می‌کنم و ان‌شاءالله که در قرن جدید، شاهد اتفاقات خوب در این حوزه باشیم.
انتهای پیام/
